Laatste avond in Cambodja...

Dag allemaal,

Inmiddels is het weer (te) lang geleden sinds onze vorige post, dus we gaan er weer even voor zitten! :) Niet dat we te lui zijn of jullie niet op de hoogte willen brengen, maar we hebben het gewoon veel te druk en te leuk haha. Op het moment van schrijven is het alweer onze laatste avond in Cambodja..En we kunnen wel zeggen dat deze maand weer voorbij gevlogen is. Maar we hebben dan ook weer veel gedaan en meegemaakt.

Laten we beginnen bij het begin: De tempels van Angkor. We hadden al gelezen en gehoord dat het een must-see is als je in Cambodja bent, en dat is zeker waar. De overblijfselen van de indrukwekkende bouwwerken van zo'n1000 jaar oud zijn overweldigend en geven je een goed beeld van het machtige rijk dat het ooit is geweest. We hebben het gebied in een dag verkend, maar omdat er zoveel bouwwerken te bezichtigen zijn, was meerdere dagen ook een optie geweest. Maar de meest indrukwekkende bouwwerken (zoals Angkor Wat, Bayon, Ta Phrom) hebben we kunnen zien en een aardige tuk-tukchauffeur reed ons van de ene plek naar de andere. De bouwwerken zijn stuk voor stuk prachtig geconstrueerd en gedecoreerd, zeker als je je bedenkt in welke tijd ze gebouwd zijn. We kunnen er veel over vertellen, maar het is iets waar je geweest moet zijn.

Siem Reap hebben we verder voornamelijk per voet verkend, aangezien je er prima kunt wandelen langs de rivier en er ook nog een mooi park is waar heel veel vleermuizen rondvliegen. En we hebben er natuurlijk lekker gegeten, met als uitschieter een zeer romantische, authentieke Khmerse barbecue op valentijnsdag! Hierbij krijg je een soort van gril op je tafel, waarin ook bouillonwater zit, en een keuze uit groente en vlees. Ik ben er natuurlijk altijd wel voor in om een beetje te experimenteren, maar Annemerel wilde nu ook wel wat uitproberen en dus hebben we gekozen voor kip, rundvlees, gamba's, vis en, jawel, krokodil! Wat nog lekker smaakt ook! (Vindt ook Annemerel haha). Verder kunnen we nog zeggen dat we bij Green Park Village hebben geslapen, een aanrader vanwege de fijne kamers en het vriendelijke personeel! (en de gratis tuk-tukservice naar de binnenstad).

Na Siem Reap zijn we doorgereisd naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Waar wij een beetje gewend waren geraakt aan Bangkok als een aziatische hoofdstad, is Phnom Penh van een heel andere orde. Geen skytrains, geen metro's, nauwelijks taxi's (wel heel veel tuk-tuks natuurlijk) en bijna geen hoogbouw. Eigenlijk gewoon een plattelandstad, maar dan in het groot. Waar we aanvankelijk nogal negatief waren over de hoeveelheid afval op straat (en het ontbreken van een fatsoenlijke vuilophaaldienst), de opdringerige tuk-tukchauffeurs en het grote aantal (kind)bedelaars; moeten we ons oordeel nu toch iets bijstellen. Onze laatste twee dagen in Cambodja hebben we weer hier in Phnom Penh doorgebracht, en nu we het land, de cultuur en de mensen beter hebben leren kennen, is deze stad eigenlijk helemaal zo erg nog niet. Eigenlijk heeft het ook wel weer zo zijn charme, dat het allemaal nog in opkomst is. Hier in de hoofdstad hebben we ook weer leuke dingen en minder vrolijke dingen gedaan. De leuke dingen waren de Central Market, wat zich in een mooi bouwwerk bevindt; de Cinemax, een van de bioscopen in Phnom Penh waar we een lugubere Thaise horrorfilm hebben gezien ("Parallel"; Khmer nagesynchroniseerd met Engelse ondertiteling), gegeten bij de Laughing Fatman, een erg gezellig restaurantje met een van de lekkerste bruchetta's die we in Cambodja gegeten hebben; malls bezocht; gezwommen/gesaunaat/gestoombad in een fitness center; en naar het Nationaal Museum geweest; erg interessant maar helaas kreeg Annemerel toen nogal heftige maagsteken...Gelukkig kun je hier voor van alles en nog wat terecht bij de apotheek en krijg je meteen verschillende opties als je vertelt wat je mankeert. In Anne's geval konden we kiezen uit maagtabletten of gelcapsules; we kozen voor een strip maagtabletten (ook handig dat je niet per se het hele doosje hoeft te kopen) en kregen we netjes de bijsluiter mee plus een bijsluiter van de gelcapsules, voor het geval we wilden switchen haha. Een minder leuk tripje, maar wel een van de interessantste en indrukwekkendste, was naar het Toul Sleng museum. In deze voormalige gevangenis zijn 1000en Cambodjanen gemarteld en uiteindelijk vermoord... Geen gezellige bedoeling, met foto's van slachtoffers en lijken, maar het heeft ons wel heel erg geholpen bij het begrijpen van de Cambodjaanse cultuur en de mensen. Soms vonden we de Cambodjanen wat hard overkomen, maar als je je realiseert waar het land allemaal doorheen is gegaan en hoe kort geleden alle gruwelheden eigenlijk hebben plaatsgevonden, ga je toch met andere ogen naar de mensen kijken. Zelfs naar de mensen die ons op dag 1 en dag 2 in Phnom Penh de vochtige stinkende kamers zonder ramen gaven... ;)

Na Phnom Penh ging onze reis naar Sihanoukville, aangezien we uiteraard aan wat rust toe waren. Sihanoukville is een badplaats waar de meeste vakantiegangers in Cambodja zeker een bezoekje aan brengen. En met name de Britten en Australiers zo lijkt het. Sihanoukville is een populaire bestemming en dat is ook te merken aan de vele strandtenten die er zijn, die zeker niet verkeerd zijn. Het probleem aan Sihanoukville is alleen dat het er krioelt van verkopers op het strand. Opzich niet erg, maar wel als ze pas weggaan als ze al hun diensten opgenoemd hebben en zelfs bij je op je strandbedje komen zitten en aan je zitten om je over te halen. Als Annemerel een dollar kreeg voor iedere keer dat iemand haar aanbood om haar nagels te doen, konden we zeker een maand langer reizen. (Je zou denken dat haar nagels een ramp waren, maar dat viel wel mee hoor haha, ookal begon ze er sterk aan te twijfelen!) Ook het feit dat kinderen over het strand liepen om spulletjes te verkopen is niet iets om vrolijk van te worden. En dan heb je natuurlijk ook nog de bedelaars, net als in Siem Reap soms met missende ledematen. Maarja, we kozen er dan ook voor om op het drukste strand te liggen. Verder liepen er heel veel oudere westerlngen met Cambodjaanse meisjes, waar je ook af en toe je wenkbrauwen bij optrekt. En hoewel wij best wel van een feestje houden; s'avonds/'s nachts uitgaan in de strandtenten en je geld uitgeven aan buckets terwijl er tegelijkertijd bedelaars rondlopen rond die strandtenten..Wij hadden er niet zo'n lekker gevoel bij. Desondanks hebben we ons er vermaakt, hebben we lekker tot rust kunnen komen op het strand en hebben we er iedere avond lekker gegeten. Meer dan eens lekkernijen van de barbecue, wat hier heel populair is. Sihanoukville heeft overigens ook nog een downtown waar wij niet geweest zijn, aangezien we van meerdere mensen gehoord hebben dat er weinig te beleven was en dat scheelde ons weer tuk-tuk kosten.

Na zo'n vijf dagen in Sihanoukville vonden we het strand en de biertjes (grapje) wel weer welletjes en zijn we doorgegaan naar Kampot. Kampot is een stad waar veel Fransen woonden in de tijd toen Cambodja bij Frankrijk hoorde. En dat is goed te zien: Kampot bestaat voor een groot deel uit gebouwen in Franse stijl, wat samen met de rust die er heerst het stadje een prettige sfeer geeft. Bovendien is Kampot veel minder toeristisch en de toeristen die er komen zijn niet de losgelagen Sihanoukville-gangers. Hoewel Kampot soms wat wegheeft van een spookstadje, een mooi spookstadje welliswaar, heeft het genoeg leuke restaurantjes en is er genoeg te beleven. De meeste restaurantjes bevinden zich aan de Kampot-rivier die door de stad loopt, en dat is zeker geen verkeerd uitzicht als je aan het eten bent. Een must-see in de buurt van Kampot is het Bokor Nationaal Park; een berg waar de Fransen een militaire basis hebben gesticht (en waar later ook de Rode Khmer heeft gezeten). De Franse gebouwen, zoals een casino, een katholieke kerk, verblijven van de Franse koning zijn er te bezichtigen (tenminste, wat ervan overgebleven is), maar daarnaast heb je plekken met schitterend uitzicht op de bossen. Sowieso een erg mooi park wat natuur betreft, waar zelfs olifanten, tijgers en apen zouden leven. Ook een boottochtje over de rivier hebben wij niet overgeslagen, erg mooi om vanaf de river de zonsondergang te zien. Verder hebben wij nog een scooter gehuurd en de omgeving van Kampot verkend; erg leuk om ook het platteland op te gaan (ookal hield onze scooter er meerdere keren mee op). Oja, en ik heb Annemerel zelfs op een fiets gekregen! ;)

(Kees is nu moe van het typen dus ga ik (Annemerel) even verder)
Wat Kees nog vergeten te zeggen is, is dat hij heel erg misselijk werd toen we van Sihanoukville naar Kampot gingen. En dat is niet erg prettig als je met 12 grote Westerlingen in een veel te compact mini-busje zit opgesloten. Ook al was de rit maar 2 uurtjes, voor Kees voelde het als 6 uur al in het eerste half uur. Het was ook niet te verkomen dat zijn ontbijt eruit kwam in het zakje in mijn handen (gelukkig had hij alleen fruit gegeten). Daarna voelde hij zich weer beter en verliep het andere deel van de reis voorspoedig. Ook al zei Kees dat hij beter was, ik geloofde het niet helemaal, aangezien hij normaal gesproken zijn hele bord leegschraapt en vervolgens nog een vorkje mee prikt van mijn bord, maar nu kreeg hij niet eens zijn eigen bord leeg; FOUTE BOEL!
Gelukkig is zijn eetlust snel teruggekomen en moet ik weer oppassen dat mijn eten niet gestolen wordt.

Na Kampot zijn we naar Kep gegaan om vervolgens gelijk door te gaan naar Rabbit Island. Met een longtail boat en een aantal andere westerlingen gingen we richting het eiland. Ons werd verteld dat er nog maar een paar families wonen, dat er maar 30 bungalows staan en dat er amper faciliteiten zijn, een avontuur dus! Maar dat bleek niet helemaal het geval te zijn er stonden een aantal restaurantjes die allemaal bungalows verhuurden en er waren redelijk wat toeristen. Ik voelde me alleen wel een beetje dom, aangezien ik de vorige dag bij het hotel waar de we tickets hadden geboekt, gevraagd had of we daar wel fleswater konden krijgen. Maar het was evengoed wel een romantisch klein eilandje dat waarschijnlijk over 10 jaar volstaat met resorts en hotels. Wij kunnen nog zeggen (net zoals mensen die 30 jaar geleden op eilanden in Thailand zaten aan ons vertellen) dat we op Rabbit Island zijn geweest, toen er nog amper iets was. Rabbit Island was een leuke ervaring, we hebben lekker gelezen, gezwommen, beide voor het eerst Krab gegeten en we lagen al om 10 uur in bed omdat de stroom dan afgesloten wordt.

De volgende dag gingen we om 4 uur terug naar Kep, waar we gelijk een hotelletje hadden gevonden dichtbij het strand. 's Avonds hebben we heerlijk gegeten op de Krab Markt in Kep, heerlijke verse Gamba's en Kees heeft pijlstaartrog gegeten. Aangezien Kep beschouwt wordt als een slapend stadje, namen we aan dat er s' avonds niks meer te doen was en dat het een avond op de kamer hangen zou worden, maar eenmaal aangekomen bij ons hotel stond het hele strand vol met locals. We besloten er even bij te gaan zitten om te kijken wat er zich afspeelde, al snel kregen we bier aangeboden door de mensen van het feest en werden we uitgenodigd om mee te dansen. het mondde uit in een hele gezellige avond met luidde Cambodjaanse muziek, heel veel aangeboden bier en heel veel keer proosten, ontzettend gezellig dus! Kees was me zelfs bijna kwijt aan een klein mannetje die er van baalde dat ik al een vriend had en graag wilde dat ik een blond, westers meisje voor hem regelde, maar dan moest het ook de volgende dag al geregeld zijn.

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we door Kep gereden, een bijzonder aangezicht met al die lege, verlaten en verbrokkelde oude Franse vakantievilla's.

Nu zijn we dus weer terug in Phnom Penh en het is hier nu 23:00, tijd om onze tas te pakken! Morgen naar Vietnam!

Conclusie van dit verhaal:
Onze eerste dagen en ervaringen in Cambodja deed ons het gevoel geven dat de mensen redelijk hard zijn, ook onder elkaar in die zin dat het lijkt alsof ze elkaar niet veel gunnen (vooral verkopers en tuk-tukchauffers proberen soms echt de klanten bij elkaar weg te lokken), maar na een maand, nu we verschillende plekken hebben gezien, toeristische en minder toeristische, ons meer verdiept hebben in de geschiedenis van het land en gesproken hebben met verschillende locals, moeten we tot de conclusie komen dat het land toch zeer de moeite waard is en een warm plekje in ons hart heeft gekregen...

Tot de volgende keer!
Groetjes,
Kees en Annemerel